Back on the Road

De dagen en zelfs weken vliegen om, wat natuurlijk een goed teken is. Gelukkig ben ik nog zeker t/m half april in Nieuw Zeeland, dus nog genoeg tijd om het land te ontdekken.

Na mijn laatste update ben ik nog iets meer dan een week bij mijn eerste 'farmstay' gebleven, bij Maeve en Pete. In totaal ben ik daar een dikke maand geweest en ik heb mij geen moment verveeld. Ik had zelfs moeite met afscheid nemen. Daarom heb ik maar besloten om in april weer voor enkele weken terug te gaan. Het is toch hartbrekend als een van hun kleinkinderen van zo'n 3 a 4 jaar oud je een knuffel geeft en zegt; 'I will never let you go' en vervolgens met een sip gezichtje je bij de deur staat uit te zwaaien. Vanaf toen wist ik dat ik zeker weer terug wilde. Ze hebben mij soort van geadopteerd. Een fijne bijkomstigheid is, dat ik een deel van mijn bagage wat ik niet nodig heb (paardrijschoenen en rijbroek), daarheen kan sturen. Hoef ik dat ook niet mee te tillen als ik rondtrek.

13 januari ben ik samen met een meisje uit Canada naar Raglan gegaan voor slechts twee nachten. Daar ben ik voor het eerst gaan "couchsurfen". Dat houdt in dat je bij iemand gratis verblijft, maar wel helpt met bijvoorbeeld eten koken. De intentie hiervan is meestal dat je elkaars cultuur deelt en natuurlijk simpelweg je hosts gezelschap houdt. Deze man was ergens in de 40 en zat in een rolstoel sinds een ongeluk toen hij 16 was. Zijn vriendin kwam uit Chili en woonde nu voor 19 maanden in Nieuw Zeeland. Ze waren ontzettend vriendelijk, alleen was hij erg spiritueel ingesteld en raakte ik vaak de draad kwijt. Het was erg interessant, maar het was op een geheel ander denkvlak dan dat ik gewend ben. Alanna (uit Canada) en ik mochten zijn fietsen lenen en hebben zo het dorpje bezichtigd. Raglan is ontzettend "lay back" en dus relaxt. Het is vooral bekend om zijn surfstrand, al heb ik niet de moeite genomen om een paar surflessen te nemen. Daarnaast was het weer ook niet geweldig genoeg om de zee in te gaan. In dat opzicht lijk ik erg op mijn vader denk ik...

Maar de reis moest vervolgd worden, dus waren we al snel weer 'back on the road' en in Hamilton splitsten onze wegen. Alanna ging naar een andere farmstay iets boven Auckland en ik ging naar mijn nieuwe hosts in Waihi. Twee Nederlanders, Willem en Carla, die zo'n 24 jaar geleden naar Nieuw Zeeland zijn verhuisd. Uit niets hebben ze een prachtig complex opgebouwd met een farm. Het huis staat bovenop een heuvel, waardoor je vanuit je slaapkamer een prachtig uitzicht hebt over de heuvels en de helder blauwe zee. Het (prive)strand is op loopafstand. Klinkt niet verkeerd, toch? Daarnaast hebben ze een aantal stieren die ze fokken en verkopen voor vlees en een paar frieze paarden voor de hobby. Ook hebben ze drie prachtige suites die ze verhuren. Nieusgierig? Kijk maar op www.manawaridge.co.nz.
Ik help zo nu en dan een ochtend in de tuin en help met de verzorging van de paarden. Ze zijn nauwelijks met mensen in contact gekomen, dus ze moeten alles nog leren. Er blijft gelukkig genoeg tijd over om van de omgeving te genieten. Zo heb ik een middag vertoefd op het strandje hier vlakbij. Het zicht was prachtig en het deed mij denken aan foto's die je in reisgidsen ziet. Zo perfect, dat je bijna betwijfeld in hoeverre het echt is. Gisteren heb ik samen met Carla een avontuurlijke wandeling gemaakt naar Waihi Beach. Avontuurlijk vanwege het feit dat er stukken pad geheel waren weggespoeld vorig jaar en dat we op handen en voeten via een andere weg naar boven moesten klimmen. Vorig jaar was er namelijk een grote droogte wat werd gevolgd door 40cm regen in 24 uur tijd. De grond kon dit natuurlijk nooit zo snel verwerken. Uiteindelijk zijn we aangekomen op Waihi Beach en hebben daar een verfrissende duik genomen. Ik heb absoluut niks te klagen hier. Willem en Carla zijn ontzettend vriendelijk, ik heb een eigen badkamer en als er gasten zijn krijg ik een drie gangen menu (dat naar mij wordt gebracht in de tv-kamer).

Hoe goed ik het hier ook heb, ga ik toch weer verder trekken. The Coromandel schijnt ontzettend mooi te zijn, dus ga ik daar een weekje rondtrekken. Toch best spannend aangezien ik nog weinig echt van hostel tot hostel ben gereisd, maar ik heb er ontzettend zin in. Het is ook best fijn om geheel op jezelf aangewezen te zijn. Ik hoef met niemand anders rekening te houden dan mijzelf. Lekker makkelijk. Zo ben ik van plan om in Tairua een aantal surflessen te nemen en vlakbij Hahai is the Cathedral Cove en the hot water beach te vinden. Waarvan men zegt dat het een must see is. Dan is de keuze snel gemaakt en ga ik natuurlijk die kant op.

In deze 6 weken heb ik al ontzettend veel gedaan, maar er is nog steeds ontzettend veel te doen. So, let's move on! Ik probeer jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden.