It's all about the people

Ik heb altijd al moeite gehad met plannen of misschien eerder met het "niet plannen", dus voor de verandering dacht ik eens wél te plannen. Voordat ik uit Waihi vertrok had ik al mijn bussen door the Coromandel al geboekt.
Mijn eerste stop was in Tairua waar ik vanaf 21 januari t/m 25 januari zou verblijven. Mijn verdere planning was om van de 25e t/m de 27e naar Coromandel Town te gaan, 27e t/m de 29e naar Whitianga en vervolgens de 29e met de bus naar Tauranga te gaan. Er is echter niks van dit alles terecht gekomen, omdat ik ben blijven steken in Tairua.
Eigenlijk is er niet zo heel veel te beleven hier. Whitianga is waarschijnlijk veel spannender. Daar is tenminste wel een surfschool te vinden. Ik kwam namelijk naar Tairua met de intentie surflessen te nemen, maar eenmaal hier aangekomen te zijn, bleek er geen surfschool te zijn. Ergens moet ik toegeven dat mijn vooronderzoek ook niet geheel naar behoren was uitgevoerd.
Je vraagt je vast af, waarom ik hier dan nog steeds ben. Het antwoord op die vraag is dat ik simpelweg de juiste mensen heb ontmoet.

Dit hostel is een soort meltingpot. Er verblijven op dit moment 3 Italianen, een Deens meisje, een jongen uit Engeland en één uit Nieuw Zeeland en ik. Regelmatig worden we vergezeld door twee Fransen die op een camping zo'n 20min. van hier verblijven. Het is ontzettend gezellig en iedereen kan goed met elkaar opschieten. We eten regelmatig samen, gaan bijna dagelijks met zijn allen naar het strand en af en toe als de anderen niet hoeven te werken, gaan we met de auto of de van een roadtripje doen.
Dit plaatsje is ontzettend rustgevend, een layback place, wat mij ontzettend bevalt. Zoals ik al eerder zei, is hier niet zo veel te doen, maar ik geniet van wat hier wel te doen is.
Elke dag uitslapen, douchen en dan op naar town voor my Caramel Flat White Coffee. Vervolgens Matt helpen met sluiten van the coffeeshop (zo krijg ik gratis koffie) en dan op naar Pepe, een klein restaurantje waar praktisch iedereen van onze groep werkt. Op de terugweg langs de supermarkt en dan met zijn allen naar het strand. De Italianen koken meestal de heerlijkste pasta's als avondeten. Daarnaast is het fijn om af en toe de tijd te nemen om een boek te lezen en anders word je wel vermaakt door één van de honden of het geitje dat als een retard rond het hostel springt. De avonden waarop de gitaar wordt gepakt en de meest hilarische songteksten worden verzonnen, zijn het beste.

Natuurlijk heb ik wel wat toeristische activiteiten gedaan. Zo heb ik Mount Paku beklommen voor een prachtig uitzicht over de zee en Tairua. Enkele dagen geleden ben ik met een groep Fransen in de van naar Tauranga gegaan waar we vervolgens hebben gekampeerd op een prachtplekje aan een meer midden in de natuur. Dat is nog eens fijn wakker worden. Al had ik geen luchtbed voor in de tent, dus de nacht zelf was iets minder fijn. Vandaag zijn we met de auto naar Cathedral Cove gegaan en naar Hahei beach. Wederom prachtig. Misschien brengen we ergens volgende week een bezoekje aan Auckland.

Nu zal ik maar eens opzoek gaan naar voedsel. De Italianen zijn vanavond niet thuis, dus we moeten nu zelf koken... Zwaar leven heb ik toch.

Ciau!